یک مطب دندانپزشکی شامل صندلی دندانپزشکی بیمار ، صندلی اپراتور ، بخش دندانپزشک ، بخش دستیار ، کوسپیدور و سر نور کاوولوکس است از ویژگی ها و فواید بسیاری برخوردار است که این امر را برای انجام دندانپزشکی بالینی کارآمد و ایمن می کند. همچنین به گونه ای طراحی شده است که در طول درمان ، آسایش بهینه را هم برای بیمار و هم برای عملگر فراهم می کند. برخی از اجزای موجود در واحد را می توان برای اهداف ضد عفونی و عقیم سازی حذف کرد ، بنابراین ضروری است که هنگام مراجعه به واحد دندانپزشکی خود یک نگاه کلی به قطعات و تجهیزات داشته باشید تا با اطمینان از همه چیز از آنها استفاده کنید. اگر متوجه شدید که واحد دندانپزشکی یا هر یک از اجزای آن آسیب دیده است ، لطفاً سریعاً آن را به یکی از اعضای واحد دندانپزشکی گزارش دهید.
یکی از چالش های بسیاری که یک شرکت هنگام طراحی تجهیزات عملیاتی با آن روبروست ، طراحی صندلی اپراتور است که برای همه ی اپراتورها قابل تنظیم و عملکرد مناسب به هریک از آنها می دهد. صندلی اپراتور این کار را با استفاده از چهار تنظیم انجام می دهد. اولین تنظیم پایه پشتی است. کمر پشتی بر روی مکانیسم چرخش قرار دارد و در هر ارتفاع در موقعیت بالا و پایین قابل توقف است. تنظیم دوم تنظیم کلی ارتفاع صندلی است. این تنظیم با کشیدن اهرمی که در سمت راست صندلی در قسمت جلو قرار دارد ، در جهت رو به بالا فعال می شود. اگر وزن روی صندلی وجود داشته باشد ، پایین می رود. تنظیم سوم شیب صندلی و پشتی است. هنگامی که اپراتور برای مدت زمان طولانی در حالت نشسته است ، این می تواند پشتیبانی خوبی از کمر و همچنین پشتیبانی در پشت پاها بدون قطع گردش خون داشته باشد. این تنظیم با کشیدن اهرم در سمت راست صندلی در پشت ، در جهت رو به بالا فعال می شود. تنظیم چهارم عبارت است از گذرگاه که به صندلی اجازه می دهد تا به جلو و عقب حرکت کند و جهت یابی مناسب بین بالشتک صندلی و بالشتک پشت را فراهم می کند تا حداکثر پشتیبانی را به قسمت کوچک پشت انجام دهد. این تنظیم با کشیدن اهرم در سمت چپ صندلی در جهت رو به بالا فعال می شود.
هنگام نشستن بیمار روی صندلی بیمار ، صندلی بازو را می توان از راه خارج کرد تا امکان دسترسی آسان تری داشته باشد و به ویژه برای بیماران صندلی چرخدار بسیار مهم خواهد بود. هنگامی که بیمار در صندلی نشسته است ، مهم است که او در برابر تکیه گاه پشتی مستقر باشد تا از پشتیبانی داخلی کمر استفاده کند. هنگام تنظیم پیشران برای هر بیمار ، ابتدا ارتفاع را که با کشیدن پیشانی به سمت بالا یا پایین کشیدن آن تنظیم می شود ، تنظیم کنید. در مرحله بعد ، بالشتک پشت خود را به گونه ای تنظیم کنید که از نوک گردن پشتیبانی کند. یکی دیگر از ویژگی های مفید صندلی دندان ، قابلیت چرخش آن است. مفصل گردنده به اپراتور اجازه می دهد تا صندلی را به سمت چپ یا راست حرکت دهد ، بنابراین مقدار مناسب فضای بسته را در هر طرف صندلی فراهم می کند.
اجزای اصلی یونیت دندانپزشکی عبارتند از:
– پایه و بازوی یونیت: یونیت دندانپزشکی و کلیه قطعات مربوط به آن از جمله چراغ یونیت برروی یک بازوی افقی نصب می‌گردد.
– چراغ یونیت: مقدار نور لازم را برای کار دندانپزشک فراهم نموده و باید نوری سفید، سرد و بدون سایه ارائه دهد و در مقابل آب تا حد مناسبی مقاوم باشد.
– کاسه کراشوار و دوش آب لیوان : کراشوار باید گودی مناسب داشته و فاصله آن تا بیمار طوری باشد که به هنگام تخلیه آب دهان اطراف آن خون آلوده و یا آلوده نگردد و آب بطور کامل درون کراشوار چرخشی داشته و خرده های آمالگام و یا خرده های دندان وارد فاضلاب نشود و آب داخل کراشوار تخلیه مناسب داشته باشد.
– میز کنسول دندانپزشک (Doctor console): میزی است که در کنار صندلی دندانپزشک قرار می‌گیرد و چپ و یا راست بودن آن قابل تغییر است. برروی این میز یک سری دکمه جهت کنترل قسمت‌های مختلف یونیت و صندلی و حتی امکانات اضافی دیگر (Option) وجود دارد.
– میز دستیار (Assistant table) : دکمه‌های تابلت عموماً برروی میز دستیار نیز وجود دارند. در یونیت‌های کارتی تابلت به صورت یک میز جدا و پرتابل در کنار یونیت قرار می‌گیرد.
– سیستم ساکشن :یونیت دندانپزشکی باید جهت جلوگیری از اتلاف وقت و دید کافی در محیط دهان، دارای سیستم مکنده خوب باشد. بیشترین ساکشن های موجود در یونیت ها به صورت سیستم مکش توسط سه راهی ساکشن صورت می گیرد بطوری که با انحراف آب از مسیرش و ورود به فاضلاب باعث ایجاد خلاء در مسیر شده و عمل مکش صورت می گیرد.
– کنترل بلوک: واحدی است که عمل تقسیم و قطع و وصل و انتقال آب و هوا به اینتسرومنت‌های دندانپزشکی را بر عهده دارد و از مهمترین اجزای تابلت یونیت می باشد. سیستم کنترل بلوک کاملاً بصورت پنوماتیکی است. که البته در داخل یونیت، شیرهای پنوماتیکی، ایرسوئیچ ها و جعبه های تقسیم مختلف وجود دارند.
– جعبه جانبی یونیت: قسمت اصلی یک یونیت باکس جانبی آن است که در داخل آن عموماً بزاق کش جداکننده آمالگام و منبع ذخیره آب قرار دارند. همچنین در انواع قدیمی‌تر یونیت بوسترهایی برای رگلاژ فشار هوا درایو توربین‌ها و آنگل‌ها در این قسمت قرار داده می‌شود. همچنین برد تغذیه و رگلاتور ولتاژ چراغ دندانپزشکی و برد تابلت در این قسمت قرار دارد.
– قطعات دستی یا هندپیس: قطعات چرخشی هستند که به منظور بریدن، تمیز کردن و صیقل دادن دندان ها استفاده می شوند. راه اندازی هندپیس ها ممکن است از طریق سیستم راه انداز پنوماتیک، تسمه ای یا الکتریکی صورت گیرد. این قطعات بر اساس سرعت چرخششان به دو دسته سرعت پایین و بالا تقسیم می شوند.
– سیستم هوای فشرده دستگاه: هوای فشرده پس از کمپرسور وارد فیلتر رگلاتور که در قسمت جلو صندلی قرار گرفته است می‌شود و پس از عبور از فیلتر رگلاتور، هوای خشک با فشار تنظیم شده‌ای که بسته به نوع یونیت و اینسترومنت‌های به کار رفته متغیر است وارد سیستم یونیت می‌گردد. معمولاً از سیستم یونیت سه انشعاب به ترتیب جهت هوای دستیار، سیستم کنترل یونیت و هوای سرنگ تابلت خارج می‌شود.
– پایه مانیتور: در یونیت هایی که دارای دوربین داخل دهانی یا همان (Intra oral camera) هستند، یک پایه مانیتور جهت نصب مانیتور تعبیه شده که از داخل آن سیستم برق جهت راه‌اندازی مانیتور عبور می‌کند. مانیتور نصب شده نیز باید دارای Tuner یا capture TV باشد تا بتواند تصاویر را مستقلاً نمایش دهد.
– پدال پایی(Foot control): کلیه حرکات صندلی و راه‌اندازی اینسترومنت‌ها را می‌توان با فوت کنترل یا همان پدال پا نیز انجام داد. بعضی از پدال‌ها الکتریکی و برخی که معمولاً قدیمی‌تر هستند پنوماتیکی می‌باشند و معمولاً دارای یک وزنه برای حفظ تعادل و یک دسته برای کنترل حرکات صندلی و یک سری دکمه جهت راه‌اندازی اینسترومنت‌ها می‌باشند.
